برند بن بریج
شرکت جواهری بن بریج یکی از خرده‌فروشان صنعت جواهرات و ساعت است که بیش از ۷۰ مغازه در ۱۱ ایالت غربی آمریکا دارد. اکثر مغازه‌های شرکت در مراکز خرید واقع است. تجارت خانوادگی بریج اکنون توسط نسل چهارم این خانواده مدیریت می‌شود. بن بریج با یک مغازه در سال ۱۹۱۲ آغاز به کار کرد. ساموئل سیلورمن که سازنده ساعت بود، مغازه‌ای را در مرکز سیاتل راه‌اندازی نمود البته برای مغازه از نام خود استفاده نکرد و نام بن بریج را که داماد او بود و از سال ۱۹۲۲ به عنوان شریک تجاری وارد کار شد، برای مغازه برگزید. در سال ۱۹۲۷ ساموئل ترجیح داد که به کالیفرنیا نقل مکان کند و سهام خود را به دامادش پیشنهاد داد. بن این سهام را خرید و تجارت خانوادگی را در صنعت جواهرات راه‌اندازی نمود. دو خصوصیت در تشکیلات بریج وجود دارد که نسل به نسل منتقل شده است. 
از زمانی که بریج در سال ۱۹۲۷ مالکیت کامل شرکت را به‌دست آورد، به سیاست ترفیع تنها از طریق کارکردن و کسب تجربه در شرکت توجه زیادی شد و این مساله باعث شد که شرکت یکی از کمترین جابه‌جایی‌ها را در نیروی کار در صنعت داشته باشد. تمامی مدیران و مدیران اجرایی کار خود را از فروش آغاز کرده اند و این قانون برای افراد خانواده هم صادق است. ویژگی دیگری که بر شرکت حاکم است رویکرد محافظه کارانه به گسترش است و مدیران شرکت نمی‌خواهند از دارایی‌های مالی خود برای رشد سریع و ناگهانی استفاده کنند. 
دهه اول تجارت بن بریج به گفته خودش تلاشی برای نجات یافتن بود. شرایط ضعیف اقتصادی در دهه ۱۹۳۰ باعث شد او اعلام ورشکستگی کند و در جایگاهی قرار بگیرد که آرزو داشت هیچگاه این مساله تکرار نشود. تامین‌کنندگان تقاضای پول داشتند و برای مدتی بریج از عهده آن برنمی‌آمد. وی در نهایت توانست همه بدهی‌های خود را با سودهای به دست آمده پرداخت کند، ولی آثار این تجربه سخت تا زمانی که اقتصاد از بحران عظیم مالی خارج نشد از بین نرفت. احتیاط مالی و رشد محتاطانه از مشخصات مدیریت پسران بن بریج به نام‌های هرب بریج و رابرت (باب) بریج بود. دو برادر زمانی که اولین فعالیت‌ها خارج از سیاتل آغاز شد به صورت فعال وارد تجارت خانوادگی شدند. در سال ۱۹۵۰ دومین فروشگاه خرده فروشی در نزدیکی برمرتون واشنگتن گشوده شد. باب مغازه برمرتون را مدیریت می کرد و پدر و برادر دیگر نمایندگی مرکزی را هدایت می کردند. در ابتدا مغازه جدید خوب عمل کرد و به موفقیتی نظیر مغازه سیاتل دست یافت. پس از آن فروش کم شد و دیگر به حالت اولیه خود بازنگشت. 
در دهه ۱۹۶۰ تحت مدیریت باب و هرب شرکت دوباره گسترش یافت. مشکلاتی که در نحوه عملکرد مغازه برمرتون وجود داشت دو برادر را بر آن داشت تا مکان جدید را برای راه‌اندازی مغازه در نظر بگیرند. در اوایل دهه شصت فروشگاه‌های زنجیره‌ای «جی سی پنی» از بریج خواست که شعبه‌هایی را در مراکز این فروشگاه در سیاتل راه‌اندازی کنند. بن بریج نیز این پیشنهاد را پذیرفت. با این اقدام برادران با پیچیدگی‌های راه‌اندازی غرفه در فروشگاه‌های زنجیره ای آشنا شدند و زمانی که نسل بعدی خانواده وارد شرکت شد ۶ مغازه عملیاتی مشغول به کار بود. نسل سوم بریج‌ها شامل دو عموزاده «اد» و «جان بریج» بود که تا قرن ۲۱ رهبری شرکت را به‌عهده داشتند. 
اد فرزند باب اولین فردی بود که به‌صورت صاحب منصب به شرکت پیوست. البته هر دو این پسرعموها در زمان کودکی و نوجوانی خود به فعالیت‌های جزئی در شرکت گذرانده بودند. به عنوان مثال اد در محل شرکت در سیاتل زمین‌ها را تمیز می‌کرد و نقره‌جات را برق می انداخت. او پس از فارغ‌التحصیلی در رشته تجارت و حسابداری در سال ۱۹۷۸ در بخش فروش مشغول به کار شد. اد چندماه را در طبقه فروش گذرانده بود که ناگهان نامه ارتقایش را دریافت کرد. در دسامبر ۱۹۷۸ مدیریت مالی شرکت بعد از ۲۹ سال خدمت در شرکت و بدون اطلاع قبلی، اعلام بازنشستگی کرد و باب بریج از فرزند ۲۲ ساله خود خواست که مسوولیت مالی شرکت را به عهده بگیرد. بعد از چند سال فعالیت در این سمت در سال ۱۹۸۱ اد مسوولیت بازرگانی شرکت را پذیرفت و مسوولیت‌های پیشین خود را به جان بریج که پسر هرب بریج بود و در سال ۱۹۸۱، بعد از خدمت سربازی وارد شرکت شده بود، واگذار کرد. در سپتامبر ۱۹۹۰ مدیریت شرکت به‌طور کامل به اد و جان منتقل شد و نسل چهارم خانواده نیز وارد شرکت شد. شرکت در این زمان دارای شعبی در واشنگتن، اورگان، کالیفرنیا، آلاسکا و هاوایی بود. طبق گزارش ژورنال Puget sound مغازه‌های ۱۴۰۰ فوت مربعی این شرکت در سال بین ۲/۱ تا ۲ میلیون دلار فروش داشتند و زنجیره خرده‌فروشی نیز ۴۵میلیون دلار فروش سالانه دارد.
تیفانی اولین امریکایی بود که در نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۸۶۷ به رسمیت شناخته و به دریافت جایزه بزرگ برای استاد کاری نقره مفتخر شد. این اولین بار بود که یک شرکت آمریکایی به این اندازه بوسیله داوران خارجی مورد تحسین واقع می شد. تیفانی همچنین اولین شرکت آمریکایی بود که از عیار ۹۲۵ نقره برای مصنوعاتش استفاده کرد و در سالهای بعد ، با تلاشهای فراوان چارلز لوئیس تیفانی ، این عیار از سوی کلیه دست اندر کاران این صنعت به عنوان عیار استاندارد نقره پذیرفته شد . کارگاه نقره تیفانی اولین مدرسه طراحی در نوع خود بود و همین ویژگی ها باعث شد تا شخص چارلز لوئیس تیفانی ملقب به “معلم پیشرفت هنری” گردد . شاگردان تیفانی تشویق به رعایت سبک طبیعت می شدند . خروجی این آموزشگاه که جان سی مور مدیریت آنرا بر عهده داشت بسیاری از طرح های نوآورانه و همچنین طراحان مقتدری بود که هر یک گام های موثر و استواری در راه توسعه این صنعت بر داشتند . در ۱۸۷۰ تیفانی به تامین کننده اصلی جواهرات و ساعت در آمریکا مبدل گردید. در سالهای بعد، این روند توسعه نه تنها متوقف نشد بلکه شتاب مضاعفی یافت تا آنجا که در دروازه ورودی قرن بیستم ، تیفانی بیش از هزار کارمند داشت و دارای شعباتی در لندن ، پاریس و ژنو بود . 
یکی از نقاط عطف روند کاری شرکت در سال ۱۸۷۸ رقم می خورد سالی که تیفانی به یکی از درشت ترین الماس های رنگی جهان دست پیدا می کند . تیفانی تحت نظر دکتر جورج فردریک کانز ، جواهرشناس برجسته ، این الماس را که از معدن کیمبرلی افریقای جنوبی استخراج شده بود از ۲۸۷٫۴۲ قیراط به ۱۲۸٫۵۴ قیراط تراش می دهد . این برلیان با ۸۲ پخ تراش خورده (اغلب تراش های برلیان ۵۸ پخ دارند) و همین ویژگی درخشش یک آتش افسانه ای را به آن بخشیده است . در ۱۸۸۶ تیفانی حلقه های نامزدی خود را معرفی کرد اختراعی که برلیان را توسط ۶ چنگ از جنس پلاتین ، بر بالای پایه نگاه می داشت . این روش به نور اجازه می دهد که بازتاب کاملی از برلیان داشته باشد و درخشش خود را دو چندان کند . امروزه حلقه های نامزدی تیفانی در نوع خود و در سراسر جهان ، مشهورترین می باشند . 
در ۱۹۰۲ با مرگ چارلز لوئیس تیفانی به عنوان بنیانگذار شرکت ، پسرش به نام لوئیس کامفورت تیفانی (Louis Comfort Tiffany) به عنوان اولین مدیر آتلیه طراحی منصوب و یک طبقه کامل به کارهای هنری او اختصاص داده شد البته از سال ۱۸۸۲ ، از لوئیس کامفورت تیفانی به عنوان یک طراح عالی با توانمندی و خلاقیت های کم نظیر یاد می شد که این به دلیل طرح های بدیع و جسورانه اش و همچنین به جهت پروژه های منحصر به فردی بود که سرشناس ترین چهره های جهان به او سفارش داده بودند. در زندگی جواهرگر داستان ما ، اشخاص معروف بسیاری به عنوان مشتریانش به چشم می خورند نظیر لیلیان راسل که یک دوچرخه نقره به او سفارش داد یا روسای جمهور و دیگر سیاستمدارانی که جواهرات خانواده خود را از تیفانی تهیه می کردند .همچنین می توان به فرانکلین روزولت جوان اشاره کرد که در سال ۱۹۰۴ حلقه های نامزدی خود را به تیفانی سفارش داد . 
همگام با پیشرفت قرن بیستم ، طرح های تیفانی همچنان تسخیرگر زمان ها بود چنانکه زیاده خواهی های سالهای ۱۹۲۰ ، مدرن گرایی سالهای ۱۹۳۰ و آیرودینامیک سال های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ در طرح های تیفانی قابل مشاهده است . مهمانی های شام دولت ها مزین به چینی های تیفانی و جواهرات این شرکت ، مورد پسند و منتخب بانوان بود . در خلال تاریخ تیفانی ، سازمان ها و ارگان های بسیاری از طراحی های آن بهره جستند که به عنوان نمونه می توان از کاپ جام جهانی راگبی نام برد جامی که تیفانی در سال ۱۹۶۷ نخستین نمونه آن را تولید کرد . 
به همین منوال کشورها و دولت های بسیاری ، سفارشات مخصوصی به تیفانی ارائه دادند که از جمله آنها می توان به مهری اشاره کرد که در سال ۱۸۸۵ به سفارش دولت آمریکا توسط تیفانی طراحی شد و بر روی اسکناس های یک دلاری قابل مشاهده است . طرح ها و مدل های جدید تیفانی که بر اساس اصول و آموزه های سبک افسانه ای تیفانی طراحی و تولید شده اند هر ساله درمجموعه ای به نام “کتاب آبی” منتشر می شوند. این کتاب که مشتمل بر زیباترین جواهرات تیفانی از سراسر جهان می باشد از سال ۱۸۴۵ ، هر ساله به چاپ رسیده و از همه مهمتر آنکه به عنوان اولین کاتالوگ منتشر شده در آمریکا شناخته می شود. همین نکته اخیر ، به خوبی گویای میزان برنامه ریزی ، توجه و دقتی است که این شرکت به کلیه جنبه های فعالیتش معطوف می دارد و بی تردید رمز ماندگاری و جایگاه ویژه اش را در چنین مواردی باید جست. 
با بیش از دو قرن خلاقیت ، تیفانی شهرت و آوازه خود را به عنوان جواهرگر اول دنیا تثبیت کرده است چنانکه از آن به منزله نقطه جهش و بالندگی صنعت جواهر و زیور آلات و یکی از طلایه داران این عرصه یاد می کنند . تمام محصولات تیفانی در جعبه ای آبی رنگ ارائه می شوند که این هم نشانی دیگر از بی مانند بودن و شهرت جهانی آن است. «تیفانی.اند کو» یک کمپانی جواهرسازی، جواهرفروشی و نقره‌ساز آمریکایی است که توسط «چارلز لوئیس تیفانی» و «تدی یانگ» در سال ۱۸۳۷در شهر نیویورک به عنوان مرکز فروش محصولات فانتزی و لوازم التحریر افتتاح شد. این فروشگاه در ابتدا انواع مختلفی از نوشت افزار می‌فروخت و در منهتن نیز شعبه‌ای با نام «تیفانی، یانگ و الیس» داشت که بعدها کوتاه شده و به «تیفانی اند کو» تبدیل شد. 
محل استقرار تیفانی از آغاز کار شرکت، شهرنیویورک بوده است. با اینکه امروز بیش از صد فروشگاه تیفانی در سراسر جهان وجود دارد ولی این برند هنوز به شدت با زادگاه اصلی خود یعنی نیویورک پیوند دارد. قیمت اجناس تیفانی زمانی که آغاز به کار کرد، مقطوع بود. در آن زمان این سیاست آن قدر منحصر به فرد بود که در صفحه اول بسیاری از روزنامه‌ها منعکس شد. در ۱۸۴۵، کتاب آبی تیفانی، اولین کاتالوگ خرده فروشی در آمریکا بود. نوآوری دیگری که خبرساز شد، این بود که در سال ۱۸۸۵ از تیفانی خواسته شد که «نشان ویژه آمریکا» (عقاب علامت آمریکا) را دوباره طراحی کند و این طراحی مجدد، هنوز روی همه اسکناس‌های یک دلاری آمریکا دیده می‌شود. 
در سال ۱۸۷۸، چارلز تیفانی یکی از بزرگترین و مرغوب‌ترین الماسهای ممتاز زرد رنگ جهان را با وزن بیش از ۲۸۷ قیراط به دست آورد که در معادن الماس کیمبرلی (kimberley) در آفریقای جنوبی کشف شده بود. «الماس تیفانی» زینت بخش آدری هپبورن در عکس‌های تبلیغاتی فیلم صبحانه در تیفانی بود که امروز می‌توان در طبقه اول فروشگاه تیفانی آن را مشاهده کرد. در سال ۱۸۸۷، تیفانی حتی موفق شد جواهرات تاج سلطنتی فرانسه را نیز بخرد. تیفانی، نمونه‌های متعددی از الماس و جواهرات دیگر هم می‌فروخت و با جواهر سازان برجسته دنیا از قبیل ژان‌اشلوم برگر (Jean Schlumberger) کار می‌کرد.