برای محققان همیشه این سوال مطرح بود که آیا این افراد به خاطر لذت زیادی که از غذا خوردن می‌برند، غذای زیاد می‌خورند یا خیر؟
از نظر روان‌شناسی این مساله کاملا منطقی به نظر می‌رسید که انجام بیشتر یک عمل لذت‌بخش ممکن است به صورت عادت در آید، اما تحقیقات جدید باعث شد تا کارشناسان حالت معکوسی را هم برای خانم‌ها در نظر بگیرند.
طبق بررسی‌ها مشخص شد که بعضی از خانم‌ها به خاطر اینکه از خوردن غذا لذت کمی می‌برند، دست به یک رفتار جبرانی می‌زنند و با بیشتر غذا خوردن خود را در معرض چاقی و اضافه وزن قرار می‌دهند. آنها حتی توانستند در این دسته از خانم‌ها، یک ویژگی ژنتیکی خاص را هم مشخص کنند که ارتباط بیشتری بین سیستم پاداش‌دهی مغز و رفتار جبرانی را نشان می‌دهد.
برای انجام این تحقیق، ابتدا به تعدادی از خانم‌های چاق و لاغر، تصویر یک غذا را نشان دادند و از آنها اسکن مغزی تهیه کردند. طبق انتظار، فعالیت مغزی افراد چاق با دیدن تصویر بیشتر از خانم‌های لاغر بود و این میل شدید آنها را به خوردن نشان می‌داد، اما انجام اسکن مغزی موقع خوردن غذا، نتیجه کاملا متفاوتی به دنبال داشت.
برخلاف تصور محققان، فعالیت سیستم پاداش مغز که در پاسخ به خوردن غذای دلخواه به وجود می‌آمد، در افراد چاق بسیار کمتر از افراد لاغر بود، یعنی اینکه افراد چاق از خوردن غذا لذت کمتری را احساس می‌کردند و برای درک بیشتر این لذت، بشقاب بعدی غذا را می خوردند.
در این سیستم پاداش هم مثل بقیه تجربه‌های لذت‌بخش مغز، دوپامین (یک ناقل عصبی) نقش اصلی را دارد و انجام ام‌آر‌آی (MRI) از نواحی مرکز دوپامین، نشان‌دهنده تجمع کمتر این ماده در مغز بعضی از خانم‌ها بود که اتفاقا اغلب آنها چاق و دارای اضافه وزن بودند.
نکته دیگری که در نتایج این تحقیقات عنوان شد، این بود که در هر فردی با خوردن بیشتر غذا، میزان لذت کمتر می‌شود. این مساله در فردی که به میزان طبیعی، لذت را حس می‌کند، موجب سیر شدن و دست کشیدن از غذا می‌شود، اما در کسانی که این ویژگی ژنتیکی خاص را دارند، باعث می‌شود تا بیشتر غذا بخورند.
بررسی یک ساله این خانم‌ها نشان داد که درصد بالایی از آنها دچار اضافه وزن شده‌اند. دکتر اریک استایس که مسئول این تحقیقات بود، می‌گوید: «مشکل اصلی اینجاست که بر اساس این تحقیق، وقتی خانمی در مسیر چاقی قرار می‌گیرد، بازگشت به لاغری بسیار مشکل‌تر خواهد بود.»
ژن Taq1A1 که مسئول این مشکل شناخته شده است، به عنوان ژن چاقی در خانم‌ها معرفی شده و دانشمندان می‌گویند این ژن ارتباط نزدیکی با میزان فعالیت‌های دوپامین در مغز دارد. در واقع طبق نظر این محققان، پدیده چاقی در خانم‌ها بسیار شبیه به اعتیاد است و به همین دلیل برای مبارزه با آن به غیر از رژیم‌های لاغری، باید درمان‌های مشاوره‌ای و روانی را هم در نظر گرفت.
نتایج این تحقیق باعث شد تا بسیاری از متخصصان تغذیه و لاغری، روش‌های درمانی خود را برای خانم‌های چاق تغییر دهند. آنها امیدوارند، آزمایش‌های ژنتیکی، بسیار زودتر از زمانی که یک فرد به مرز چاقی برگشت‌ناپذیر یا سخت برسد، خانم‌های در معرض خطر را مشخص کند و همچنین نوعی از درمان‌های دارویی جدید هم برای این افراد به وجود آید تا بتواند از طریق همان سیستم عصبی، این اشتیاق به غذا خوردن را در این خانم‌ها سرکوب کند.
اما به عقیده همه محققان نکته اصلی این تحقیق این است که به‌طور کلی خانم‌ها باید در هر حال از پرخوری پرهیز کنند چون حتی در آن دسته از خانم‌ها که این مشکل ژنتیکی وجود ندارد، پرخوری می‌تواند عوارض بدی را به دنبال داشته باشد.
