کاهش بیماری‌های قلبی:
پژوهش‌های انجمن قلب آمریکا نشان می‌دهد که امگا ۳ در کاهش بروز بیماری‌های قلبی عروقی بسیار مؤثر است.بنابراین روغن ماهی که سرشار از امگا۳ LDLمی‌باشد، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهد. این روغن کلسترول بد را پایین می‌آورد و مانع تجمع تری‌گلیسیرید اضافی در بدن می‌شود و کلسترول خوب را افزایش می‌دهد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که روغن ماهی از آترواسکلروز در بیماران مبتلا به عروق کرونر جلوگیری میکند؛ بنابراین پژوهش‌ها در درمان پیشگیری از سکته قلبی مؤثر است و مصرف منظم آن مرگ و میر ناشی از حملات ناگهانی قلبی را کاهش می‌دهد.
کاهش وزن:
روغن ماهی به کاهش وزن کمک زیادی میکند. براساس پژوهش‌های دانشگاه استرالیای جنوبی، این روغن تأثیر ورزش را در کاهش وزن بیشتر میکند. داوطلبانی که در رژیم غذایی خود از روغن ماهی استفاده کردند، نسبت به سایر افراد، وزن بیشتری از دست دادند. ورزش همراه با مصرف روغن ماهی موجب کاهش وزن می‌شود و تأثیر مثبتی بر ظاهر فرد می‌گذارد.
گردش خون:
پژوهشگران معتقدند که روغن ماهی گردش خون را با کاهش تری‌گلیسیرید بهبود می‌بخشد.
ایمنی:
به نظر می‌رسد مصرف منظم روغن ماهی ایمنی بدن را افزایش داده و مقاومت بدن در برابر بروز بیماری‌های شایعی همچون سرماخوردگی و سرفه و آنفلوآنزا بیشتر می‌شود.
امگا ۳ موجود در روغن ماهی با تأثیر بر روی سایتوکاین‌های بدن، سیستم ایمنی بدن را تقویت میکند. پژوهشگران تأثیر مصرف پودر و روغن ماهی را روی خوک آزمایش کردند و دریافتند که به رشد حیوانات کمک میکند. آزمایش‌های مشابهی در بیمارستان «تایچانگ» تایوان نیز روی موش‌ها انجام شد و همان نتایج به دست آمد. بیماری لوپوس، بیماری است که سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و تضعیف ایمنی موجب اختلال در اندام‌های مختلف بدن می‌شود. روغن ماهی در درمان این بیماری نیز بسیار مؤثر است. همچنین درد و التهاب مفاصل، چشم، کلیه، قلب، عروق خونی و ریه را کاهش می‌دهد و موجب پایین آمدن تب، تسکین خارش پوست و رفع خستگی می‌شود.
درمان ایدز:
دانشمندان علوم تغذیه در لکسینگتون اعلام کردند که در آینده‌ای نزدیک می‌توان از روغن ماهی برای درمان بیماری ایدز استفاده کرد.
کاهش التهاب:
روغن ماهی خاصیت ضدالتهابی دارد و موجب کاهش التهاب خونی و بافت‌ها می‌شود. مصرف منظم مکمل‌های روغن ماهی (قرص و کپسول ماهی) به بهبود بیماری‌های مزمن التهابی کمک زیادی میکند. روغن ماهی در درمان اختلالات دستگاه گوارش، سندرم روده کوچک و بیماری‌های التهابی روده، همچون بیماری کرون و کولیت که نوعی از اختلالات روده هستند، نقش مهمی دارد. جذب ویتامین‌ها و چربی‌ها و مکمل‌های غذایی برای افراد مبتلا به بیماری کرون بسیار مشکل است. و مصرف روغن ماهی کمک بسیاری در این زمینه میکند. در بیماران مبتلا به کولیت، روغن ماهی از تجمع لئوکوترین در روده بزرگ جلوگیری میکند. این روغن نه تنها التهاب را کاهش می‌دهد، بلکه مانع ایجاد التهاب نیز می‌شود.
آرتروز:
روغن ماهی در درمان آرتریت و روماتیسم مفید است. بیمارستان آدلاید و دانشگاه نیوکاسل استرالیا اعلام کردند که مصرف روغن ماهی، در درمان ورم مفاصل اثر مثبت دارد. در بیماری التهاب مفاصل، آنزیم‌ها، غضروف‌ها را از بین می‌برند و روغن ماهی تأثیر این آنزیم‌ها را کاهش می‌دهد. مرکز آرتریت، گروه روماتولوژی دانشگاه جان هاپکینز، نیز این موضوع را تأیید کرده است.
افسردگی و اضطراب:
به دلیل وجود اسیدهای چرب امگا ۳ در روغن ماهی، از آن برای درمان بیماری‌های روانی و اختلالات عصبی همچون افسردگی، غم، اضطراب، بی‌قراری و استرس استفاده می‌شود. پژوهشگران دانشگاه کلیولند ایالت اوهایو، در تحقیقاتی با عنوان «روغن ماهی و اختلال دو قطبی» به این نتیجه رسیدند که این روغن در درمان اختلالات دوقطبی بسیار مؤثر است؛ به همین دلیل در مناطقی که ماهی در رژیم غذایی روزانه افراد وجود دارد، ابتلا و بروز افسردگی کمتر دیده می‌شود.
آلزایمر:
پژوهش‌های دانشگاه لوییزیانا اثبات کرد که اسیدهای چرب روغن ماهی، بیماری آلزایمر را درمان میکند. پژوهش‌های دانشگاه کالیفرنیا نیز تأثیر امگا ۳ روغن ماهی را در درمان بیماری آلزایمر و پیشگیری از زوال عقل تأیید میکند. اگر کودک شما به هر یک از مشکلات زیر مبتلا است، مصرف روغن ماهی را توصیه می‌کنیم: بیش‌فعالی، بی‌ثباتی عاطفی، مشکل در حافظه کوتاه‌مدت، عجله، بی‌پروایی، ضریب هوشی پایین، اختلال در یادگیری و تمرکز پایین. حدود ۶۰ درصد مغز از چربی‌ها، به‌ویژه اسیدهای چرب ضروری تشکیل شده است و مصرف روغن ماهی عملکرد مغز را بهبود بخشیده و تقویت میکند.
بیماری‌های چشمی:
به نظر می‌رسد که روغن ماهی، بینایی را تقویت میکند، مؤسسه ملی بهداشت آمریکا، معتقد است گنجاندن روغن ماهی در رژیم غذایی مانع از کهولت و پیرچشمی و خشکی چشم در سنین پیری می‌شود.
مراقبت از پوست:
با استفاده از روغن ماهی، پوست خشک و ضعیف، به پوستی درخشان و شفاف تبدیل می‌شود و همچنین برای درمان مشکلات پوستی از جمله خارش، قرمزی پوست، اگزما و پسوریازیس نیز مفید است. برخی پژوهشگران معتقدند که مصرف منظم قرص روغن ماهی، رطوبت پوست را تنظیم و از آفتاب سوختگی جلوگیری میکند.
افزایش باروری:
مردانی که در رژیم غذایی خود از روغن یا قرص ماهی استفاده میکنند، کیفیت اسپرم‌شان افزایش می‌یابد و احتمال لقاح بعد از انزال بیشتر می‌شود.
سرطان:
در بیماران مبتلا به سرطان لوزالمعده، روغن ماهی، کاهش وزن این افراد را به تأخیر می‌اندازد. بیماران مبتلا به دیابت، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی، مثل بیماری عروق کرونر، تصلب شرائین و سکته مغزی قرار دارند و همانطور که قبلاً گفتیم روغن ماهی در درمان بیماری‌های مختلف قلبی مؤثر است. پژوهش‌های دانشگاه آکسفورد اثبات کرد که روغن ماهی، تری‌گلیسیرید خون را در بیماران دیابتی کاهش می‌دهد.
زخم:
زخم‌های گوارشی با دل درد و سوزش سردل، سوءهاضمه، تهوع و از بین رفتن اشتها و کاهش وزن همراهند و روغن ماهی به درمان این زخم‌ها کمک میکند.
مراقبت از مو:
امگا ۳ روغن ماهی، فولیکول مو را تغذیه کرده و آنها را درخشان‌تر میکند. با تقویت فولیکول‌ها موها محکم‌تر شده و ریزش آنها کاهش می‌یابد. فولیکول‌های مو برای رشد به پروتئین نیاز دارند و از آنجا که انواع ماهیهای مختلف، سرشار از پروتئین هستند، خوردن ماهی، سلامت موها را تأمین میکند. روغن ماهی در درمان آسم و سلامت کلیه نیز مؤثر است. بسیاری از افراد نیز از روغن‌های ماهی برای تغذیه حیوانات خانگی‌شان همچون سگ و گربه استفاده میکنند، زیرا معتقدند از بیماری آرتریت که یک بیماری رایج در میان حیوانات است، جلوگیری میکند. در پژوهش‌هایی که در آزمایشگاه چنینگ بوستون انجام گرفت، مشخص شد که مصرف مکمل‌های ماهی در دوران بارداری، فشار خون بالا را تنظیم میکند.
بارداری:
مصرف روغن ماهی در زنان باردار، مانع از سقط جنین می‌شود و از تولد زودرس نوزاد و یا کودکان کم‌وزن پیشگیری و به رشد طبیعی مغز کودک کمک میکند. همچنین زنانی که در دوران بارداری، روغن ماهی مصرف میکنند. پس از زایمان کمتر به افسردگی مبتلا می‌شوند. بنابراین مصرف روغن، قرص و یا کپسول ماهی در دوران بارداری هم برای مادر و هم برای نوزاد مفید است.
طعم کوسه‌ماهی و شمشیرماهی مخصوصا هنگامی که کبابی شوند، بی‌نظیر است؛ اما گزارش‌ها حاکی از آن است که این ماهی‌ها و تعدادی از ماهیهای بزرگ دیگر که طول عمر بیشتری دارند، ممکن است حاوی متیل جیوه بیشتر از مقادیر حد مجاز (ppm1) باشند که همین مساله باعث دلسردی طرفداران این‌دسته از ماهی‌ها می‌شود.
مقدار متیل جیوه در اکثر ماهی‌ها، حدود کمتر از ppm 0/05 – 0/01 است. تنها گونه‌های محدودی از ماهی ها مقدار ppm1 متیل جیوه دارند که بنا به توصیه FDA مصرف آنها برای انسان مضر است. علاوه بر کوسه‌ماهی و شمشیرماهی، گونه‌های به‌خصوصی از ماهی تن که برای تهیه استیک استفاده می‌شوند، مقادیر بیش از ppm1 متیل جیوه دارند.
در مورد مصرف ماهیهای متداول مانند ماهی آزاد و میگو که مقدار متیل جیوه کمتر از ppm 0/2 می‌باشد، نگرانی وجود ندارد.
